TAPETOWANIE

Tapeta (tapetowanie) — ozdobne, naklejane wykończenie ściany wewnętrznej budynku, najczęściej wykonane z papieru z nadrukowanym lub wytłoczonym wzorem. Współcześnie sprzedawane są w rolkach (standardowo pasek tapety (tapetowanie) ma 53 cm szerokości i ok. 10 m długości).

Obecnie większość tapet posiada wierzchnią warstwę wykonaną z tworzywa. Najczęściej jest to spieniony winyl (polichlorek winylu), co czyni tapetę bardziej odporną na uszkodzenia oraz na zabrudzenie. W zależności od rodzaju winylu i techniki jego nakładania na papier uzyskuje się większą lub mniejszą zmywalność tapety (tapetowanie). Niektóre z nich można nawet szorować szczotką. Żywotność tapety (tapetowanie) wynosi od kilku do ok. 10 lat. Produkowane są także tapety (tapetowanie), w których spodnią warstwą jest nie papier, lecz flizelina (tzw. tapety (tapetowanie) flizelinowe). Są one w wymiarach standardowych lub dwa razy szersze, to znaczy 1,06 m. Tapeta (tapetowanie) z nadrukowaną fotografią (zwykle przedstawiającą krajobraz) to fototapeta.

Tapety (tapetowanie) znano w Europie w XVI wieku, a ich znaczący rozwój i rozpowszechnienie miały miejsce w XVIII wieku, pod wpływem tapet sprowadzanych z Chin. Początkowo malowano je ręcznie, od około połowy XVIII wieku wzory odbijano z klocków drzeworytniczych. Pod koniec wieku zastosowano druk maszynowy. Wraz z rozwojem produkcji tapet powstawały ośrodki ich produkcji: we Francji i Anglii (ok. połowy XVIII), Holandii i Niemczech. Wiodącą manufakturą francuską była wytwórnia Réveillon w Paryżu, będąca od 1786 manufakturą królewską. Już od XVIII wieku projektowaniem tapet zajmowali się uznani artyści, tacy jak François Boucher, a potem np. William Morris. Tapety (tapetowanie) powszechnie stosowano w XIX i XX wieku.

Zapraszamy

SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI